صرافی در لغت به معنای داد و ستد انواع پول است. پیدایش آن به عنوان یک حرفه را می‌توان ناشی از نیاز مردم به تعیین و صحت وزن و عیار مسکوکات گوناگونی دانست که در قرون پیشین رواج داشتند و ناآگاهی از وزن و عیار صحیح آنها می‌توانست زیان بار باشد .
صرافی ریشه بانکداری مدرن امروزی است.
تاریخ صرافی به زمانهای قدیم باز می‌گردد. در زمانهای قرون وسطی در اروپا بیشتر شهرها دارای واحد پولی خود بودند که دارای نقش حاکم آن شهر بود .بیشتر انتقال های وجه در مقیاس بالا ،توسط سکه انجام نمی گردید و توسط صراف معتمد ،از شخصی به شخص دیگر منتقل میگردید .
طی چند دههٔ اخیر صرافان بیشتر در زمینه داد و ستد مسکوکات طلا و نقره و ارزهای خارجی ،و به طور محدود در زمینه اعطای وام‌های کوچک ،فعالیت می نمایند.
انواع صرافی در ایران:
«صرافان به دو نوع اول و نوع دوم تفکیک می گردند»
صرافی نوع اول:
صرافی‌هایی که صرفًا به خرید و فروش نقدی ارز (غیرالکترونیک) و مسکوک طلا و نقره مبادرت می‌نمایند و پرداختن به سایر معاملات ارزی توسط این نوع صرافی‌ها ممنوع می‌باشد.
صرافی نوع دوم:
صرافی‌هایی که علاوه بر خرید و فروش نقدی ارز و مسکوک طلا و نقره به امر نقل و انتقال ارز در چارچوب مقررات ارزی از جمله انجام عملیات مربوط به حواله‌های ارزی از طریق بانک‌ها و موسسات اعتباری دارای مجوز از بانک مرکزی و ارائه خدمات ارزی برون مرزی از طریق کارگزاران مجاز خارج از کشور و ازاین قبیل اشتغال می‌ورزند.
در دستورالعمل اجرایی تأسیس، فعالیت و نظارت بر صرافی‌ها که با ۴۸ ماده و ۱۳ تبصره در هزار و صد و هشتاد و سومین جلسه شورای پول و اعتبار مورخ ۱۳۹۳/۵/۲۸ به تصویب رسید، تقسیم‌بندی صرافی‌ها به دو نوع اول و دوم وجود ندارد و صرافی‌ها بر حسب توان و ظرفیت خود، نسبت به خرید و فروش نقدی ارز و انجام عملیات مربوط به حواله‌های ارزی اقدام می‌کنند.